بین دیوانه و رودخانه

بین دیوانه و رودخانه
«پاپس» همه تلاشش را کرد که مثل پدرش نشود، راهی متفاوت از او برگزید اما انگار بعضی چیزها اجتناب‌ناپذیر است. او هم به ناچار بخشی از راهش شبیه پدرش شد. هر چند در روزهای سختی که پشت سر می‌گذاشت، به پسرش توصیه کرد راه او را نرود.
«پاپس» شخصیت محوری نمایشنامه «بین دیوانه و رودخانه» درست است که پلیس است اما این دلیل نمی‌شود که او هم گاهی لبی به خمره نزند یا مثلا در رانندگی، سرعت غیر مجاز نداشته باشد. به هر حال او هم پیش از اینکه پلیس باشد، یک انسان بود، یک انسان کاملا طبیعی.
استیفن ادلی گرجیس در نمایشنامه خود که برنده پولیتزر سال 2015 هم شده، چند شخصیت سیاه پوست و رنگین پوست را دستمایه قرار داده تا اثری هیجان‌انگیز خلق کند.
«پاپس» پلیسی که در آستانه بازنشستگی است، ناگهان با شرایطی عجیب رو به رو می‌شود، آنچنانکه حتی این احتمال وجود دارد آپارتمانش را هم از دست بدهد ... بله موقعیت او واقعا پیچیده است و در این بین راهبه‌ای هم تلاش می‌کند او را به راه راست هدایت کند اما این فقط بخش کوچکی از ماجراست.
«بین دیوانه و رودخانه» که با ترجمه علی مجتهد زاده منتشر شده، نمایشنامه‌ای است با پنج شخصیت که ماجرایی غیر منتظره را با مایه‌های کمدی روایت می‌کند. گویی حتی بعد از گذر سالیان دراز و بیانیه‌ها و کوشش‌های مختلف برای مبارزه با تبعیض نژادی، هنوز این موضوع می‌تواند بخشی از دغدغه‌های یک هنرمند امریکایی باشد و این چنین است که نمایشنامه نامبرده نیز به این مساله بی توجه نبوده است.
استیفن ادلی گرجیس، نمایشنامه نویس، کارگردان و فیلمنامه‌نویس آمریکایی، برنده چندین جایزه معتبر از جمله جایزه ادبی ویندهام، جایزه استاینبرگ، جایزه آکادمی هنر و ادبیات آمریکا و ...