غول مدفون

غول مدفون
در منطقه‌ای در بریتانیای قرنها پیش، در هزارتوهایی در دل کوهستان، مردمی زندگی می‌کنند که حافظه ندارند، اما روزی زن و شوهری سالخورده به نام بئاتریس و اکسل با یادآوری خاطره‌ای راهشان از خیلِ بی‌حافظگان جدا می‌شود. بئاتریس به یاد می‌آورد که او و اکسل روزی روزگاری پسری داشته‌اند و این سرآغاز سفری پرماجرا به جست‌وجوی پسر گمشده است. کازوئو ایشی‌گورو در رمان غول مدفون افسانه شگفت غولها و آدمها را در سرزمینی کهن روایت می‌کند. رمان با فضایی این سان غریب آغاز می‌شود: «باید بسیار می‌گشتید تا از آن راه‌های پیچ‌درپیچ پیدا کنید یا از آن مراتع آرام که بعدها مایه‌ی شهرت انگلستان شد. در عوض، فرسنگ‌ها زمین لختِ بایر بود و این‌جا و آن‌جا، کوره‌راه‌هایی روی تپه‌های پُرشیب یا در بوته‌زارهای بادگیر. بیشتر راه‌های دوران رومیان، تا آن‌وقت یا خراب شده بود یا رفته بود زیر بوته و علفزار، و از بیشتر آن‌ها ردی در طبیعت باقی نمانده بود. بر فراز رودها و مرداب‌ها مهی یخ‌زده معلق بود که جان می‌داد برای غول‌هایی که هنوز در این سرزمین زاد و بوم داشتند. مردم آن حوالی – که آدم می‌ماند از سر کدام ناچاری، کارشان به زندگی در چنان وادی غم‌باری کشیده بود – لابد کم از این موجودات نمی‌ترسیدند که صدای نفس‌نفس‌زدن‌شان مدت‌ها پیش از این که هیکل‌های بدریخت‌شان از وسط مه ظاهر شود، به گوش می‌رسید. ولی دیدن این هیولاها چندان هم مایه‌ی شگفتی نبود...»

درباره نویسنده: کازوئو ایشی‌گورو (- 1954)، داستان‌نویس، فیلمنامه‌نویس و ترانه‌سرای ژاپنی – انگلیسی و برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 2017 میلادی.