تراژدی کوریولانوس

تراژدی کوریولانوس
Coriolanus

ویلیام شکسپیر به حدی مشهور و محبوب است که نیازی به معرفی و مقدمه‌چینی ندارد. بزرگ‌ترین سخن سرای زبان انگلیسی، صاحب آثاری مانند «تاجر ونیزی»، «هملت»، «رومئو و ژولیت»، «شاه لیر» و... که هر یک از آن‌ها به تنهایی قابلیت ماندگار کردن نام او را در تاریخ فرهنگ و ادب بشری داشته‌اند. می‌گویند شکسپیر نزدیک به هزار و هفتصد لغت به زبان انگلیسی افزود، یعنی دو برابر واژگانی که یک مبتدی برای آموختن هر زبانی لازم دارد! می‌گویند دایرۀ لغاتی که در آثارش استفاده کرده بود به حدی وسیع بوده که رسیدن به آن ناممکن است و...
تراژدی کوریولانوس، که مهران صفوی آن را به فارسی ترجمه کرده، نمایشنامه‌ای است در پنج پرده و در میان شاهکارهای دیگر شکسپیر، کمتر شناخته شده است. این شهرت کمتر اما پس از مطالعۀ آن، جای خود را به احساس افسوسی می‌دهد که ای‌کاش زودتر این نمایشنامه را می‌خواندم! ماجرای نمایشنامه، که یکی از دو تراژدی واپسین شکسپیر محسوب می‌شود، دربارۀ سردار مشهور رومی «مارسیوس کوریولانوس» است که پس از پیروزهای متعدد در نبردها، سودای رهبری سیاسی را در سر می‌پروراند، اما با مخالفت اهالی رم و در مسیر دستیابی به آرزویش، با دشمن هم‌پیمان می‌شود تا به خیال خود انتقام بگیرد. در این میان مادر و همسر او هستند که با زیرکی و دانایی، او را از چنین جنونی باز می‌دارند و شهر را از نابودی نجات می‌دهند.
بنا بر شواهد، شکسپیر شرح تراژدی کوریولانوس را از ترجمۀ «تذکرۀ پلوتارک» وام گرفته و با قلم منحصربه‌فرد و زبان بی‌نظیرش، آن را در قالب خیالی پرشکوه و دلنشین به خواننده ارائه داده است.

دربارۀ نویسنده: ویلیام شکسپیر (1564 ـ 1616 م.)، مشهور به «سخن‌سرای اِوُن»

رتبۀ گودریدز: 7/3 از 5