آدم اول

آدم اول
آخرین اثرِ آلبر کامو. آدم اول رمانی اتوبیوگرافیک و البته ناتمام است، چون اجل به کامو مهلت به انجام رساندن این رمان را نداد. با این همه این اثرِ ناتمام مورد تحسین منتقدان بوده است و کامو خود حین نوشتن آن امید داشته که با این رمان شاهکار خود را رقم زند. کامو در آدم اول شخصیتی به نام ژاک کورمری را به عنوان شخصیت اصلی این رمان خلق کرده و زندگی او را روایت کرده است. ژاک کورمری در واقع معادل داستانی شخصیت خود کامو است. رمان زندگی ژاک را از کودکی تا نوجوانی روایت می‌کند. ژاک نیز مانند کامو در الجزایر به دنیا آمده و بزرگ شده است و در خانواده‌ای فقیر. او پدرش را در خردسالی بر اثر جنگ از دست داده است، که این نیز واقعه‌ای است که برای خود کامو رخ داده است. کامو در آدم اول از هویت سخن می‌گوید و از بحران بی‌پدری و اینکه انسان بی‌پدر گویی به مثابه نخستین آدمِ جهان باید خود همه تجربه‌ها و میراث گذشته را دریابد و جهان را بفهمد، چرا که پدری نیست تا میراث و تجربه‌های پیشین را به او انتقال بدهد. کودکی این چنین گویی نخستین انسانِ چشم‌گشوده‌به‌هستی است. جستجوی پدر، فقر، رشد و شکوفایی جسم و زندگی در سرزمین‌های استعماری و موقعیت و وضعیت خاص این سرزمین‌ها از جمله موضوعات این کتاب است.
آدم اول با ترجمه و مقدمه منوچهر بدیعی در انتشارات نیلوفر منتشر شده است.
درباره نویسنده: آلبر کامو (1960 – 1913)، داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، مقاله‌نویس، فیلسوف و روزنامه‌نگار فرانسوی و برنده جایزه نوبل ادبیات سال 1957.
رتبه گودریدز: 3/96 از 5.