ریشهی چهارگان اصل دلیل کافی
رسالهای در باب مبادی فلسفه، از آرتور شوپنهاور. ریشهی چهارگان اصل دلیل کافی رسالۀ دکتری شوپنهاور و از آثار دوران جوانی او بوده که شوپنهاور بعدها و در سالخوردگی آن را تصحیح کرده است. به همین دلیل در این کتاب با دو شوپنهاورِ جوان و سالخورده مواجه میشویم. شوپنهاور خود در مقدمۀ این کتاب با زبان تند و تیز و صریحِ خاص خودش که رگهای از طنازی هم در آن هست به این تفاوت لحن اشاره میکند و آن را تفاوتی میداند ناشی از فرقِ میانِ جوانِ دیروز، که هر فیلسوفی را جستوجوگرِ حقیقت میدانسته و سالخوردة امروز، که به شیادیِ بسیاری از فلاسفه پی برده است. او به ویژه با زبانی تند و تیز به هگل میتازد و او را شیاد میخواند.
متن کتاب اما حال و هوایی متفاوت با شیوة معمول شوپنهاور دارد و مباحثی که او در این کتاب مطرح کرده است بیشتر مباحث فلسفی انتزاعی هستند، برخلاف بسیاری از دیگر آثار شوپنهاور که در آنها مباحث فلسفی به زبانی ملموس و در پیوند با زندگی واقعی و ملموس بیان میشوند.
ریشهی چهارگان اصل دلیل کافی، چنانکه در مقدمۀ مترجم بر ترجمۀ فارسی این کتاب اشاره شده، مقدم بر اثر اصلی شوپنهاور با عنوان جهان همچون اراده و تصور است و پیشنیازی است برای مطالعۀ آن اثر.
این کتاب از مقدمه، هشت فصل و ضمیمهای با عنوان «در باب بینایی» تشکیل شده است.
کتاب ریشهی چهارگان اصل دلیل کافی با ترجمه و مقدمۀ رضا ولییاری در نشر مرکز منتشر شده است.
دربارة نویسنده: آرتور شوپنهاور (1860 – 1788)، فیلسوف آلمانی.
ادامه keyboard_arrow_down