نمایش نامه باغ گذر، که در سال 1957 توسط خود نویسنده به صحنه برده‌شده، دارای رویکردی متفاوت از بازی سازیِ رایج است، او توضیحی در مورد صحنه و دکور و تمهیدات نمایشی و غیره نیاورده، چرا که به دنبال حرکت معمول تاتری نیست. کلام برای او برتر بوده و آن را همچون حرکت و عمل به کار گرفته‌است، با این حال خود را بر کلام تحمیل نمی‌کند. به گفتۀ ژیل کستاز، منتقد تاتر، در این نمایش‌نامه، همچون آثار راسین، شوری نهان است.
ماجرای نمایش‌نامه باغ‌گذر در مورد آشنا شدن دختری 20 ساله با فروشنده‌ی پارک است. آن دو چنان گرم می‌گیرند و از دغدغه‌های مشترکشان، از گرسنگی نمردن، از ترس بی سرپناهی، با هم می‌گویند که شب فرا می رسد و همه‌ی شهر به حالت تعطیل در می‌آید. باغ گذر، باغی است که ورود عموم به آن آزاد است. زن و مرد خصوصا فروشندگان دوره‌گرد به این باغ که نوای موسیقی همیشه در آن جاریست سر می‌زنند. این نمایش‌نامه به گفت و گوی این دو می‌پردازد.
ادامه keyboard_arrow_down
