حقِ حق داشتن
آیا حقوق بشر در شکل فعلی‌اش نهادی کار‌آمد برای احقاق حقوق انسانهاست؟ پاسخ نویسندگان کتاب حقِ حق داشتن به این پرسش منفی است. در سال 2016 بر اثر جنگهایی که در عراق و افغانستان و سوریه در گرفته بود تعداد زیادی بی‌خانمان از این کشورها به جانب اروپا مهاجرت کردند. بحرانی که این مهاجرت رقم زد انگیزه مباحثی است که نویسندگان در این کتاب مطرح کرده‌اند. آنها با ارجاع به نظریات هانا آرنت و به ویژه تأکید او بر «حق برخورداری از حقوق»، نا کارآمدی حقوق بشر در شکل فعلی آن را در مواجهه با بحران پناهندگان و مهاجران سالهای اخیر نشان داده‌اند. از جمله مسائلی که نویسندگان در این کتاب مطرح کرده‌اند این است که حقوق بشر نهادی است که نمی‌تواند مستقل از اراده دولتها عمل کند و همین جاست که سخن هانا آرنت مبنی بر «حق برخورداری از حقوق»، به عنوان حقی که اجرای حقوق بشر را تضمین می‌کند، معنا می‌یابد، چرا که در غیر این صورت برخورداری مردم از آنچه که حق آنهاست منوط به خواست و تصمیم دولتهاست نه به واسطه انسان بودن آنها. چنانکه در بخش نخست کتاب اشاره شده: «به نظر آرنت برای اینکه حقوق بشر بتواند چیزی ورای حقوق ناشی از شهروندی باشد، لازم است یک حق تکمیلی نیز به آن اضافه کنیم. آرنت این حق تکمیلی را حق برخورداری از حقوق می‌نامد».
کتاب شامل مجموعه مقالاتی است از: استفانی دگویر، آلیستر هانت، لیدا ماکسول، ساموئل موین و آسترا تِیلور.
حقِ حق داشتن با ترجمه و مقدمه حسین پیران در نشر نو منتشر شده است.
ادامه keyboard_arrow_down
