نان سال های جوانی

نان سال‌های جوانی
قصه نان و عشق. هاینریش بُل در رمان نان سال‌های جوانی، همچون بسیاری از آثار دیگرش، از مصائب مردم آلمان در سالهای آغازین بعد از جنگ جهانی دوم می‌گوید. او در این رمان آلمانی را روایت می‌کند که گرفتار فقر و قحطی و گرسنگی و بحرانهای اجتماعی است. راوی رمان یک کارگر تعمیرکار ماشین لباسشویی است که به دنبال یک لقمه نان جان می‌کند. نان برای او گویی میزان سنجش هر نوع فقر و احتیاج است. از همین روست که وقتی در گیر و دار غم نان و تلاش برای سیر شدن، به دختری دل می‌بازد میزان عشق خود را نیز با میزان تعلق خاطرش به نان قیاس می‌کند و این بار به این نتیجه می‌رسد که نیازش به دختری که عاشق او شده بیش از نیازش به نان است. فقر و احتیاج در رمان نان سال‌های جوانی صرفاً مقوله‌ای اقتصادی نیست، بلکه هاینریش بُل در این رمان، در قالب استعاره نان، ابعاد وسیع‌تری از فقر را نشان می‌دهد و ژرفای فقر را می‌کاود. نان سال‌های جوانی داستانی انتقادی درباره جنگ و عواقب آن است؛ جنگی که سیاستمداران به راه انداخته‌اند و دود آن به چشم مردمی رفته است که اکنون در میان ویرانه و خاکستر برای بقا کوشش می‌کنند. این رمان دستمایه اقتباس سینمایی نیز قرار گرفته و فیلمی بر اساس آن ساخته شده است.
نان سال‌های جوانی با ترجمه محمد اسماعیل‌زاده در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: هاینریش بُل (1985 - 1917)، داستان‌نویس آلمانی و برنده جایزه نوبل ادبیات سال 1972 میلادی.
رتبه گودریدز: 3/53 از 5.