سپیده‌دمان: اندیشه‌هایی در باب پیش‌داوری‌های اخلاقی
نقد بنیادینِ اخلاق، فرهنگ و تمدن از جانب فیلسوفی که همواره به پیش‌داوری‌ها و پیش‌فرض‌ها و باورهای تثبیت‌شده و مرسوم به دیده شک می‌نگریست و به آنها وقعی نمی‌نهاد. فریدریش نیچه در «سپیده‌دمان: اندیشه‌هایی در باب پیش‌داوری‌های اخلاقی» در اصول و قواعدی که فرهنگ و تمدن بر پایه آنها بنا شده است شک می‌کند و به نقد ریشه‌ای آنها می‌پردازد. نیچه بر این باور است که اخلاق غرایز طبیعی بشری را به بند کشیده و انسان را به وجودی مطیع و سربه‌زیر بدل کرده است. هراس و قدرت از مفاهیم کلیدی کتاب «سپیده‌دمان» هستند. این کتاب از آثار دوره دوم فلسفه‌ورزی و تفکر فلسفی نیچه است و در آن نشانی از متون شرق باستان، متونی که نیچه آنها را خوانده و تأثیراتی از آنها گرفته بود، نیز مشهود است. نیچه این کتاب را در 37 سالگی نوشته و در آن سبک خاص خود را، که نه سبکی مبتنی بر بیان نظام‌مند اندیشه‌ها و استدلالات فلسفی، بلکه سبکی شکل‌گرفته از گزین‌گویه و تکه‌تکه‌نویسی است تراش داده و به تکامل رسانده است. «سپیده‌دمان» همچنین به لحاظ مفهومی پیش‌زمینه‌ای است برای دیگر کتاب مهم نیچه، یعنی «فراسوی نیک و بد».
کتاب متشکل از پیشگفتار و پنج کتاب است. این کتاب را، چنانکه نیچه خود توصیه کرده است، باید آرام و دقیق خواند.
«سپیده‌دمان: اندیشه‌هایی در باب پیش‌داوری‌های اخلاقی» با ترجمه و مقدمه علی عبداللهی و همراه با افزوده‌ای از مترجم در پایان کتاب و بخشی از کتاب «اینک آن انسان» نیچه در آغاز آن، در نشر جامی منتشر شده است.
درباره نویسنده: فریدریش نیچه(1900 – 1844)، فیلسوف، شاعر، منتقد فرهنگی، آهنگساز و لغت‌شناسِ کلاسیک آلمانی.
رتبه گودریدز: 4/17 از 5.
ادامه keyboard_arrow_down
