اتاق لودویگ
داستان مِلکی در ایالت کرنتن اتریش و وارثِ آن مِلک که برای زندگی در آن به کرنتن آمده است. آلویس هوچنیگ در رمان «اتاق لودویگ» با عبوردادنِ ما از این مِلکِ قدیمی، ما را به جهان اشباح و مردگان و معماهای‌شان و نیز به عصر وحشت نازی‌ها و اردوگاههای کار اجباری و مرگ می‌برد. «اتاق لودویگ» رمانی است درباره گذشته، مرگ، مناسبات انسانی و رازهای سربه‌مُهر؛ رمانی که در عین اینکه واقع‌گراست رنگی هم از وهم دارد. اینک سطرهایی از این رمان: «فانوس را با هم خریده بودیم. آنا گفته بود وقتش که شد توی این فانوس از همین جا برایت نورافشانی می‌کنم. گفته بود و خندیده بود. خیلی وقت پیش.
یک‌بار خم شده بودم روی گور و فانوس را باز کرده بودم تا شمعش را عوض کنم. توی فکر بودم و توجهی به دست‌هایم نداشتم که یک‌دفعه سوزش دردناکی در دست‌هایم حس کردم. فانوس، که دستم را برده بودم داخلش، پر از مورچه‌هایی بود که آن جا را کرده بودند محل تخم‌گذاری. ریختم‌شان بیرون، اما فانوس خالی نمی‌شد، مدام مورچه‌های دیگری می‌آمدند و روی دست‌هایم می‌خزیدند و می‌رفتند زیر لباسم. یکی از شیشه‌های فانوس را برداشتم، یک عالم مورچه توی درز شیشه‌ها روی هم سوار بودند. ریختم‌شان بیرون و روی زمین لگدمال‌شان کردم. جانورها هراسان سعی داشتند تخم‌های‌شان را نجات بدهند و دیگر پخش شده بودند روی پوستم و توی موهایم و از روی چشم‌هایم رد می‌شدند و می‌رفتند توی گوش‌هایم. تمام گور شده بود انبوهی مورچه که در هم می‌لولیدند.»
«اتاق لودویگ» با ترجمه و مقدمه محمود حسینی‌زاد در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: آلویس هوچنیگ (- 1959)، داستان‌نویس اتریشی.
ادامه keyboard_arrow_down
