سه نمایشنامه: عروسی خون. یرما. خانه‌ی برنارد آلبا
سه تراژدیِ بافته از شعر و خشونت و عصیان و تقدیر و نومیدی و مرگ. فدریکو گارسیا لورکا در سه نمایشنامه‌ای که ترجمه فارسی آنها در کتاب «سه نمایشنامه: عروسی خون. یرما. خانه‌ی برنارد آلبا» گرد آمده است از مردمی نوشته که به چنبره سنت‌هایی کهن گرفتارند و این سنت‌ها گویی تقدیر تلخشان را رقم زده است و آنها را از این تقدیر چاره‌ای و گریزی نیست. لورکا در این نمایشنامه‌ها اگرچه به سنت‌های اسپانیایی نظر دارد و تراژدی خود را در دل این سنت‌ها و قیود دست‌وپاگیر طرح افکنده است، اما مسئله شخصیتهای این نمایشنامه‌ها قابل تعمیم به مرزهایی فراتر از مرزهای یک سرزمین مشخص است. در نمایشنامه‌های لورکا اگرچه شاید تنهایی زنان و تیره‌بختی‌شان در متن سنت‌ها و قیودی که این تیره‌بختی را رقم زده است عمده‌تر به چشم بیاید، اما در نهایت می‌بینیم که مردان نیز قربانی این سنت‌ها و قیود هستند. خشونت در هر سه نمایشنامه کتاب به چشم می‌آید؛ خشونتی که فاجعه می‌آفریند و زاده مناسبات و آداب و رسومی معیوب است و زاده تعصب. لورکا که هم شاعری چیره‌دست بود و هم از فرهنگ عامه شناختی عمیق داشت در این نمایشنامه‌ها قریحه شعری و شناختش از فرهنگ عامه را وارد درام کرده است.
«سه نمایشنامه: عروسی خون. یرما. خانه‌ی برنارد آلبا» با ترجمه احمد شاملو در نشر چشمه منتشر شده است. این ترجمه با مقاله‌ای همراه است به نام «تآترِ لورکا» و به قلم لوئی پارو.
درباره نویسنده: فدریکو گارسیا لورکا (1936 – 1898)، شاعر، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر اسپانیایی.
ادامه keyboard_arrow_down
