در ستایش سالخوردگی

در ستایش سالخوردگی
شعرها، یادداشت‌ها، نامه‌ها و خاطراتی به قلم هرمان هسه. «در ستایش سالخوردگی» منتخبی از نوشته‌های گوناگونی است که هرمان هسه آن‌ها را در دوران پختگی خود نوشته است. او در این نوشته‌ها مردِ سردوگرم‌چشیده‌ای است که شور کودکی را همچنان در خود حفظ کرده و این شور را با پختگی و تجربه سالخوردگی آمیخته است. هسه معتقد است که پختگی انسان را جوان‌تر می‌کند و در این کتاب این جوان‌شدن بر اثر پختگی را به نمایش می‌گذارد. نوشته‌های کتاب «در ستایش سالخوردگی» را فولکر میشلز، یکی از هسه‌شناسان مطرح، گردآوری کرده است. کتاب با تصاویری مربوط به هرمان هسه همراه است. این تصاویر از مارتین هسه هستند. بعضی نوشته‌هایی که در این کتاب می‌خوانید عبارتند از: «گردشی در بهار»، «پایان تابستان»، «گامی به سالخوردگی»، «از روزگاران کهن»، «اندرز»، «مرد پنجاه ساله»، «تعطیلات زمستانی»، «شاخه پرشکوفه»، «باران در خزان»، «پسرک»، «مراحل»، «زبان بهار»، «بازاندیشی»، «تجربیات پاییزی»، «گردش دیرهنگام پاییزی»، «راهی به انزوا»، «انگشت برافراشته» و «نخستین برف».
آنچه می‌آید بخشی است از شعری به نام «گوش سپردن» از این مجموعه:
«... از ساعات پگاهِ زندگانی
می‌وزند به سویمان یادبودها،
همچون کف نقره‌فامی بر دریا
می‌لغزند و می‌گذرند.
چه دور می‌نماید از امروز به دیروز،
و اما چه نزدیک به آنچه از دیرباز از یاد رفته،
روزگاران کهن و عصر افسانه‌ها به جای خود باقی،
گشوده‌ست در آنجا باغی...»
کتاب «در ستایش سالخوردگی» با ترجمه و مقدمه پریسا رضایی در انتشارات مُروارید منتشر شده است.
درباره نویسنده: هرمان هسه (1962 – 1877)، داستان‌نویس، جُستارنویس، شاعر و نقاش آلمانی – سوئیسی و برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1946 میلادی.