آلبر کامو و آندره مالرو

آلبر کامو و آندره مالرو: نامه‌ها و متون دیگر
Correspondance 1941 - 1959

سنت نامه‌نگاری ادبی، در تاریخ ادبیات و نوشتار بشری ریشه دارد. در دل نامه‌های رد و بدل شده میان طرفین، گاه می‌توان نکاتی چنان برجسته و مهم را یافت که چه از جنبۀ تاریخ‌نگاری و چه از منظر ادبی، در هیچ یک از آثار طرفین به تنهایی کشف نخواهد شد.
آلبر کامو و آندره مالرو، هر دو از چهره‌های برجستۀ ادب و فرهنگ فرانسه و حتی سراسر جهان در قرن بیستم به حساب می‌آمدند. کامو به نوعی در آغاز کار خود را وام‌دار اندیشۀ مالرو می‌دانست، اما هر چه زمان جلوتر رفت، تمایزات میان تفکرات و رویکردهای این دو بیشتر نمود پیدا کرد. در اواسط قرن بیستم بود که کامو نسخه‌ای از کتاب «سیزیف» را به مالرو تقدیم کرد که در ابتدای آن سپاسگزاری چشمگیری از او صورت داده بود. اما این روند پایدار نماند و ده سال بعد، وقتی نسخه‌ای از «عصیانگر» را برای مالرو ارسال کرد، جملاتی رسمی جای آن سپاسگزاری شورانگیز را گرفته بود.
سی و شش نامۀ رد و بدل شده میان این دو، در همین فاصله به نگارش درآمده است. سوفی دوده به عنوان ویراستار این کتاب، که شبنم سنگاری آن را به فارسی ترجمه کرده است، شرح می‌دهد که چگونه در سیر این نامه‌نگاری، تحسین اولیه طرفین جای خود را به رفاقتی روشنفکرانه داد که رخدادهای اجتماعی و سیاسی و ادبی، جان‌مایۀ آن را شکل می‌دادند؛ رفاقتی جذاب که حتی خوانندۀ امروزی را نیز به دنبال نتایج مکتوب حاصل از آن ترغیب می‌کند.

دربارۀ نویسنده: آلبر کامو (1913 ـ 1960 م.) و آندره مالرو (1901 ـ 1076 م.)، دو نویسندۀ شهیر اهل فرانسه و صاحب آثاری مهم در تاریخ ادبیات جهان

رتبۀ گودریدز: 5/3 از 5